vrijdag 18 oktober 2013

Four Horsemen. Riders on the storm.

De wereld.  Onze aardbol.  Veel fantasie hebben wij niet nodig om een weinig optimistisch beeld te schetsen van die wereld.  Veel fantasie hebben wij niet nodig om een verhaal van angst en verdoemenis te schrijven.  Moord.  Terrorisme.  Ongelijkheid.  Bankencrisis.  Criminaliteit.  Honger.  Oorlog.  Opwarming van de aarde.  Falende staten.  Armoede.  Jawel, al die factoren samen kunnen wel eens aanleiding geven tot een zwarte kijk op de nabije en verdere toekomst.
 
Vanuit die vaststelling vertrekt ook Ross Ashcroft, de regisseur van Four Horsemen.  De titel van zijn documentaire versterkt nog dat overheersende beeld van een bijna failliete wereld.  De vier ruiters verwijzen naar het boek Openbaring uit het Nieuwe Testament.  Die ruiters zijn geen vrolijke jongens.  Zij brengen de Apocalyps, de finale ondergang van de wereld.  Zij brengen dood en verdoemenis over de wereld.  Over en uit.  Zonder enig pardon.  Zonder enig onderscheid.
 
De documentaire vertrekt vanuit een analyse van de huidige toestand.  Die analyse is weinig opbeurend.  Een negatief beeld van de huidige staat van deze wereld wordt weergegeven.  Maar daar stopt het niet.  In tegenstelling tot wat de titel van de documentaire doet vermoeden, baadt deze film niet in zwartgalligheid.  Of toch niet volledig.  De regisseur gaat verder dan die enkele analyse.  Hij biedt ook een oplossing.  Een alternatief voor ons huidig economisch systeem wordt uitgetekend door een aantal grote denkers van deze wereld.  Ondermeer NoamChomsky, Lawrence Wilkerson en Joseph Stiglitz laten hun licht schijnen over de richting, die de wereld moet gaan.  Helder en duidelijk schrijven zij een recept.  Een wondermiddel tegen de alom heersende malaise.
 
Die vernieuwende ideeën zijn noodzakelijk in een wereld, waarin wij ons tevreden lijken te stellen met gewoon verder aanmodderen.  In een wereld, waarin het besef dat wij tegen de grenzen van het huidige economische systeem botsen nauwelijks lijkt door te dringen.  In een wereld, waarin nauwelijks of geen lessen worden getrokken uit de voorbije en huidige bankencrisis.  In een wereld, waarin grote multinationals regeringen degraderen tot al te kleine bijrollen.  Business as usual, dat lijkt wel de tendens.  Maar het moet anders.  Dat vraagt lef.  Dat vraagt moed.  Lef en moed om tegen de stroom in te roeien.  Deze documentaire lijkt daartoe een aanzet te zijn.  Een aanzet tot discussie.  Tot debat.

Ik wens u veel verruimend kijkplezier.

Link:
Four Horsemen – de documentaire.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten