woensdag 27 november 2013

Brief aan Annick De Ridder.

Beste Annick,
 
Binnenkort is het Sinterklaas.  U hebt misschien het geloof in die goedheilige man verloren.  Dat zou wel eens kunnen.  Alle geloofsinstituten verliezen aanhang.  Ook Sinterklaas deelt in de klappen.  Zelfs die brave man uit Spanje wordt in deze algemene geloofscrisis bekritiseerd.  Zelfs die brave man wordt aangesproken op zijn kleine kantjes.  Ongetwijfeld hebt u het debat over Zwarte Piet gevolgd.  Ongetwijfeld hebt u daarover een mening.  U bent per slot van rekening een politica.  Politici worden geacht een mening te hebben.  Ondanks het voorgaande durf ik toch te denken dat uw recente gedrag zal geleid hebben tot enkele bemerkingen in het Grote Boek van Sinterklaas.  Het Grote Boek, waarin de stoute kindertjes worden ingeschreven.  
 
Zoals ik al zei, u hebt een mening.  Zo hebt u een mening over uw partij.  Die hebt u de voorbije dagen uitgebreid kunnen ventileren.  Open VLD zou al te ver afgedreven zijn van het liberale gedachtegoed.  In die mate zelfs dat u zich niet meer herkent in die partij.  Dat kan een terechte vaststelling zijn.  Alhoewel ik meen te mogen stellen dat de partij tijdens het recente congres juist meer aansluiting zocht met dat door u zo beminde gedachtegoed.  Toch, u ziet het anders.
 
Debat binnen een partij is noodzakelijk.  U hebt zich geëngageerd binnen één partij.  Bijgevolg hebt u een stem in dat debat.  In tegenstelling tot het gewone kiesvee hebt u verantwoordelijkheid opgenomen binnen één partij.  U hebt van die partij een mandaat gekregen.  Die betrokkenheid geeft u het recht te waken over de koers van de partij.  U hebt de mogelijkheid die koers bij te sturen.  U kan dat alleen doen.  U kan hiervoor medestanders zoeken.  U kan hiervoor een meerderheid binnen de partij zoeken.  Dat maakt deel uit van het politieke spel.  Dat spel moet open en eerlijk gevoerd worden.  Die eerlijkheid gebiedt u het verlies te slikken indien u niet slaagt in het bereiken van de door u gewenste koerswijziging.  Dat verlies zou u moeten sterken.  Zou u moeten drijven tot het zoeken naar meer overtuigende argumenten.  Met nog meer overtuiging zou u uw gewenste beleid binnen de partij moeten verdedigen.  Enkel die koppige halsstarrigheid kan bewondering wekken.  U kiest voor een andere weg.  U kiest voor een te gemakkelijke vlucht.  Daar gaat u fout.  Behoorlijk fout.  
 
Met die te gemakkelijke uitweg besmeurt u het politieke bedrijf.  Want u bevestigt bij populisten en grote schreeuwers het beeld dat alles draait om postjes.  Dat alles draait om poenpakkerij.  Er werd u niks beloofd.  Dat beweert u.  Een zekere graad aan naïviteit is ons niet vreemd.  Maar er zijn grenzen aan die goedgelovigheid.  Een half jaar vóór de moeder aller verkiezingen moet hierover gepraat zijn bij uw mogelijke overstap.  De lijstvorming moet één van de elementen in die besprekingen geweest zijn. 
 
De overstap was de enige mogelijke keuze.  Dat zegt u.  Maar u hebt het mis.  Ik kan mij voorstellen dat zwijgend aan de kant staan niet onmiddellijk past bij uw karakter.  Dat kan zijn.  Maar dan restte u nog die andere optie: de uitstap.  U kon de politiek volledig achter u laten.  U kon kiezen voor een totale makeover en kiezen voor een carrière in de privé.  U kent de weg in het politieke landschap.  Veel ondernemers hebben graag een dergelijke wegenkaart in huis.  Ongetwijfeld had u kunnen kiezen uit een ruim aanbod.  De keuze voor het politieke vaarwel is het enige mogelijke alternatief.  U hebt hiervoor niet gekozen.  Hiermee brengt u behoorlijk veel schade aan het politieke bedrijf.
 
U koos voor N-VA.  Bij die keuze trapt u behoorlijk na naar uw oude partij.  U hebt heel wat kritiek op genomen beslissingen binnen de federale partij, waarvan Open VLD deel van uitmaakt.  U oppert deze kritiek nu.  Nooit hebt u die kritiek laten weerklinken binnen uw ex-partij.  Dat is wat een partijlid nochtans hoort te doen.  Dat is één van zijn bekommernissen.  Wat u nu doet, kan enkel geïnterpreteerd worden als natrappen van een partijlid, dat beseft dat andere mensen een grotere invloed hebben en krijgen binnen de partij.
 
Tot slot beweert u dat uw ex-partij te weinig gewicht heeft binnen de federale regering.  Uw ex-partij zou niet sturen maar enkel ondergaan.  Dat is uw visie op de beleidsdeelname van uw ex-partij.  Dat klinkt hard.  Tegenover uw nieuwe partij bent u dan weer milder.  Veel milder.  U looft het realistische programma van uw nieuwe partij.  U bent nu al een getrouwe partijsoldaat.  Enige aanpassing is niet nodig.  Toch maakt u in uw analyse enig voorbehoud.  Voorbehoud, dat u weigert te maken bij uw vroegere partij.  De mate waarin N-VA haar programma kan realiseren, laat u afhangen van het mandaat van de kiezer.  Die voorzichtigheid schuift u volledig aan de kant bij de analyse van uw vroegere partij.  Nochtans bokst Open VLD in de gewichtsklasse, haar toegemeten door de kiezer.  Binnen de regering speelt zij haar toegewezen rol.  Dat is die van de kleinere partij.  Dat is die van een kleinere partij, die hoopt op enkele fronten kleine punten te scoren.  Deze erkenning zou getuigen van politieke eerlijkheid.  Van politieke verdraagzaamheid.
 
Ik zou willen eindigen met u succes toe te wensen.  Maar dat doe ik niet.  Want ik keer mij weg van het politieke schouwspel, waarvan u de regisseur bent.  Dat schouwspel is verfoeilijk en kan ik enkel diep betreuren.
 
Zoals ik al zei, u had een andere keuze.  Dat u dat niet hebt gedaan, maakt van u een spijtige opportunist.  Dat politiek opportunisme draait dan inderdaad om het behoud van een veilig en zeker politiek zitje.  Want u ruilt de onzekerheid binnen een krimpende partij voor de zekerheid binnen een op electorale wolkjes drijvende partij.  Dat politieke zelfbehoud maakt van u een politieke huurling.  Het enige wat wij van een huurling zeker weten is dat zij wispelturig zijn.  Dat zij meelopen met de winnaar van het moment.
 
Met vriendelijke groeten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten