Unizo stelt zijn veto tegen een verderzetting van de huidige tripartite
coalitie. De organisatie dreigt met het
stopzetten van geplande investeringen en aanwervingen. Wat een arrogantie. Ik kan hen nochtans enigszins volgen. Tot op een zeker niveau. Jawel, ook ik heb het moeilijk met het
schouwspel, dat wij alweer mogen aanschouwen.
Een schouwspel van een bedenkelijk niveau. Wij wisten vooraf dat het moeilijk zou
worden. Het vormen van een regering zou
niet op een drafje afgehaspeld worden.
Dat wisten wij. Wij hadden ons
lesje geleerd tijdens de vorige regeringsformatie. Maar tegelijk hoopten wij dat ook onze
politici hun lesje hadden geleerd.
Vergeefse hoop, zo lijkt het nu.
Want alweer dreigen dezelfde spelletjes gespeeld te worden. Spelletjes, waarbij egotripperij en
wantrouwen een al te grote hoofdrol opeisen.
Eerst moeten die spelletjes gespeeld worden, pas dan kunnen de
onderhandelingen beginnen. De ernst van
de situatie lijken onze politici niet te vatten.
Ik erger mij aan die dreigende herhaling van een regeringscrisis. Net als Unizo. In hun ergernis gaat Unizo evenwel één stapje
verder. De organisatie stelt exclusieven,
stelt voorwaarden. Dat is nochtans haar
taak niet. De organisatie werd door
informateur Michel uitgenodigd aan de onderhandelingstafel. De werkgeversorganisaties mochten aan die
tafel hun standpunten en verlangens voorleggen.
Hiermee heb ik geen enkel probleem.
Verder kan en mag het niet gaan.
Zij kunnen niet bepalen welke regering wij uiteindelijk zullen
krijgen. Een voorkeur uitspreken
mag. Ook ik heb zo mijn voorkeur. Maar aan die voorkeur zware dreigementen
koppelen is niet netjes. Is zelfs
onbetamelijk.
Unizo heeft geen mandaat gekregen van de kiezer. Regeringsvorming is geen taak, die haar werd
toegewezen. Die organisatie is een
toeschouwer. Geen medespeler. Net als ik.
Zij kan zich ergeren aan het trage verloop. Aan die processie van Echternach. Net als ik.
Zij kan een bepaalde coalitie vrezen of verafschuwen. Net als ik.
Maar verder gaat het niet. Die
organisatie vertegenwoordigt middenstanders en ondernemers. So what?
Dat is alles. Meer niet. Geloven dat die vertegenwoordiging aan de
organisatie medezeggenschap verleent, getuigt van hybris. Neen, die organisatie heeft geen vinger in de
pap bij het bepalen van een aanvaardbare coalitie.
Politieke partijen worden geacht akkoorden te maken. Zij hoeven geen vriendjes te worden. Het zou mooi zijn maar het is geen
noodzakelijkheid. Vóór de verkiezingen
werd harde taal gesproken. Er werden
diepe wonden geslagen. Dit lijkt bijna
een noodzakelijkheid in het verkiezingsdebat.
Partijen moeten met de spieren rollen.
Als blijk van hun onverzettelijkheid.
Partijen menen dat zij dit verschuldigd zijn aan hun potentiële
kiezers. It’s all part of the game, zo
kunnen wij het samenvatten. Na de
verkiezingen moeten die politieke gladiatoren evenwel vervellen tot nette
staatsmannen. Tot mannen, die zich
bewust zijn van hun taak. Na de
verkiezingen moeten zij hun trots inslikken en niet meer achterom zien. Enkel de toekomst telt. Een toekomst, die zij vorm dienen te
geven. Daarvoor hebben wij hen
afgevaardigd. Verongelijkt in het verliezershoekje
kruipen of zitten kniezen over een mogelijk gebrek aan vertrouwen is een
houding, die niet kan verdedigd worden.
Maak een regering. Snel. Op basis van partijpolitieke programma’s. Niet op basis van persoonlijke voorkeur of persoonlijke
afkeer. In dat creatieproces zal u
moeten geven en nemen. Dat is eigen aan
een compromis. Ons land is hierin een
internationaal begrip geworden. Dat weet
u. Zelfs de grootste winnaar zal moeten
toestaan dat verliezers punten scoren.
Dat verzacht het helingsproces.
Maak een regering en laat u daarbij niet afdreigen. Zelfs niet door Unizo.
Maak een regering. Zodat wij
weten tot wie wij onze nood moeten klagen.
Zodat wij weten op wie wij onze pijlen moeten richten. Maak een regering en toon ons dat wij het
verkeerd hebben als wij menen dat met Jean-Luc Dehaene de laatste staatsman
begraven werd. Want dat wil ik niet
geloven. Voorlopig geef ik u het
voordeel van de twijfel. Maar niet voor
lang.
Vooruit, aan het werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten