vrijdag 31 oktober 2014

Rust roest? Neen, geenszins. Het doet deugd, jawel.

Ik knijp er eventjes tussenuit.  Laat mij mijzelf corrigeren, eventjes dient ruimer gezien te worden.  Dient ruimer geïnterpreteerd te worden.  Met eventjes bedoel ik niet enkele dagen.  Dat eventjes mag vrij vertaald worden naar enkele weken.  Pas op drie december ben ik weer present.  Pas op drie december zal mijn blog opnieuw tot leven gewekt worden.  In die tussentijd zal absolute radiostilte heersen.  Geen enkele bijdrage.  Geen enkel opiniestuk.  Geen enkele brief.  Geen enkele aanrader.
 
Ben ik het schrijven moe? Word ik geconfronteerd met die gevreesde writer’s block? Heeft de muze mij verlaten en loopt mijn inspiratiebron leeg? Vrees niet, geen van alle is er aan de hand.  De verklaring is zo veel simpeler.  Zo veel eenvoudiger.  Vakantie, dat is de enige uitleg.  De batterijen even opladen, het kan een mens goed doen.  Rust, dat is wat ik zoek.  Dat is wat ik hoop te vinden.  Maar niet enkel volledige rust.  Dat zou al snel gaan vervelen.  Interessante, boeiende ontmoetingen, dat hoop ik evenzeer te vinden.  Vaak is dat de perfecte combinatie voor een meer dan geslaagde vakantie.  Als bovenop die combinatie nog adembenemende landschappen en verbluffende, historische monumenten worden gedrapeerd, kan het niet meer stuk.  Wij leven in hoop.  Wij vertrekken met hoop.  
 
Maar ik wil niet zomaar vertrekken.  Vetrekken zonder iets achter te laten, het zou niet mooi zijn.  Daarom dat kleine extraatje.  Onlangs bracht Mark Lanegan samen met zijn band een nieuw album uit, Phantom Radio.  Dat leek mij een mooie afsluiter.
 
Ik groet u.  Ik wens u fijne weken toe.  Op drie december treffen wij elkaar terug.  Maar tot dan zal het stilletjes zijn.  Heel stilletjes.

Link:
Mark Lanegan Band – Sad lover.
Mark Lanegan Band – Full performance.



 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten