Ik mag mij gelukkig prijzen. Ik
heb vrienden. Dat is een voorrecht. Dat besef ik ten volle. Ik besef dat niet alleen, ik koester dat
ook. Want hoe jammer moet het zijn het
leven op deze aardkloot alleen te moeten doorbrengen. Bij die gedachte wil ik niet blijven
stilstaan. Die gedachte wil ik zo snel
mogelijk uit mijn hoofd bannen. Omdat
het vreselijk moet zijn. Omdat het
vooral eenzaam moet zijn.
Ik heb dus vrienden. Niet enkel
in Gent. Ook buiten de mooiste stad van
België heb ik vrienden. Met die vrienden
spreek ik dan wel eens af. Om naar Gent
te komen. Want dat is toch waar
vriendschap uiteindelijk om draait.
Vrienden willen elkaar ontmoeten.
Willen die uitzonderlijke band onderhouden. Jawel, in vriendschap moet geïnvesteerd
worden. Daarom nodig ik mijn vrienden,
die niet het voorrecht kennen in Gent te mogen wonen, af en toe uit naar de
Arteveldestad.
Ik ben fier op mijn stad. Die
fierheid wil ik delen met mijn vrienden.
Ik wil hen mijn stad tonen. Ik
wil hen de redenen van mijn trots doen begrijpen. Daarom neem ik hen mee op een wandeling
doorheen de stad. Omdat ik meen dat de
stad op zich voldoende overtuigingskracht heeft. Ik hoef geen grote verhalen te
vertellen. Ik hoef geen historische
weetjes te verkondigen. De stad spreekt voor
zich. Daarvan ben ik ten volle
overtuigd. Hierover bestaat geen enkele
twijfel. Toch niet bij mij. Toch niet bij een echte Gentenaar.
Een wandeling moet verrassen.
Om de aandacht scherp te houden.
Een wandeling moet weg van de platgetreden paden. Omwille van diezelfde aandacht. Dat is wat ik wil. Een nooit verslappende aandacht. Een nooit wegdeemsterend enthousiasme. Om dat effect te kunnen realiseren, zoek ik
alternatieve wandelroutes doorheen de stad.
Soms zelf uitgedokterd. Soms mij
aangereikt. Eén van die aangereikte
wandelingen is de Concrete Canvas Tour.
Bedoeling van deze Tour is de toerist te laten proeven van street
art. Een plannetje brengt diezelfde
toerist langs de mooiste muurtaferelen.
Langs de meest interessante kunstwerken. In openlucht.
Kunstwerken van binnen- en buitenlandse artiesten. Roa is in het lijstje van artiesten de meest
gekende. Bué The Warrior de meest
aanwezige.
Onlangs deed ik die wandeling.
Met vrienden. Wij vertrokken aan
de Korenlei. Wij eindigden op het
Spaanskasteelplein. Steeds cirkelden wij
rond het historische hart van Gent.
Nooit betraden wij het hart. Een
mens zou het spijtig kunnen vinden. Maar
wij niet. Want wij zagen andere
dingen. Mooie dingen.
Ik kan het nauwelijks geloven.
Toch is het zo. De Concrete
Canvas Tour doet u anders wandelen.
Achter elke hoek verwacht u heldere kleuren. Verwacht u een eigenzinnige
interpretatie. Achter elke hoek verwacht
en hoopt u graffiti te mogen aanschouwen.
In uw voeten schuift die verwachting.
In uw hoofd schuift die drang verrast te worden. Uw blik wijzigt. U speurt.
U zoekt. De wandeling vervelt geleidelijk
tot een ontdekkingstocht. Een tocht, die
u van de ene fantasievolle prent naar de andere voert. Want dat is wat in elke prent schuilt. In elke prent vinden wij een verhaal. In elke prent lezen wij verbeelding. Verbeeldende verhalen doen de grijsheid vervagen. In de plaats treedt ware kleurenrijkdom.
De hele wandeling hebben wij niet gedaan. Slechts een deeltje. Wij zijn gestopt aan De Buffel. De Buffel van Roa. Aan de Spanjaardstraat. Enkel het achterwerk van het beest valt nog
te bewonderen. De rest van het kunstwerk
is moeten wijken voor een caféterras. Terwijl
ik naar dat achterwerk staar, krijg ik een inval. Een idee.
Ik denk aan de dierentuin. De
dierentuin, die Gent ooit had maar nu verdwenen is. Enkele straatnamen in Gent verwijzen nog naar
die dierentuin. Alpacastraat, Zebrastraat,
Leeuwstraat, Hertstraat, Arendstraat, …Allemaal beestjes. Enkel in letters. Enkel op borden. Waarom die dieren niet opnieuw tot leven
wekken? Neen, neen, wees gerust. Ik zal
geen pleidooi houden om al die wilde dieren opnieuw door de Gentse straten te
laten draven. Niks van dat alles. Een ander ideetje heb ik. Waarom halen wij Roa niet naar deze wijk?
Waarom geven wij hem de vrijheid niet om op de gevels de herinnering aan de
Gentse dierentuin te verbeelden? Dat zou mooi zijn. Dat denk ik.
Dat meen ik. Laat hem op de muren
zebra’s toveren. Herten. Okapi’s.
Laat hem in die wijk een beestig bal creëren. Dat ideetje had ik. Terwijl ik naar het achterwerk van een
verdwenen buffel keek.
Concrete Canvas Tour. Een
heerlijke wandeling. Een unieke
gelegenheid om Gent op een andere manier te proeven. Te smaken.
Ik heb gesmaakt. Ik heb
geproefd. Het was heerlijk.
Link:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten