maandag 25 januari 2016

Liefde voor Muziek, gezien op VTM. Brief aan Belle, Dana, Eva, Ian, Johannes, Paul en Sioen.

Beste Belle,
Beste Dana,
Beste Eva,
Beste Ian,
Beste Johannes,
Beste Paul,
Beste Sioen,
 
Ik was fan.  Van het eerste seizoen.  Als bij toeval was ik er op uitgekomen.  Toeval, zo mag het genoemd worden.  De datum van de eerste aflevering was niet met fluostift aangestipt in mijn agenda.  Dat had ik niet gedaan.  Zappen bracht mij tot het programma.  Al zappend kwam ik bij Liefde voor Muziek uit.  Ik bleef hangen.  Ik keek.  Niet die ene keer.  Neen, elke week was ik op de afspraak.  Elke week liet ik mij verbazen.  Ik was in die mate een fan dat ik met spijt afscheid nam.  Afscheid van Stan.  Van Slons.  Van Christoff.  Van Kate.  Van Guy.  Van Tom.  Met enige zin voor overdrijven zou ik zeggen dat het afscheid mij fysisch pijn deed.  Maar dat is dan bij wijze van overdrijven.  Het afkicken was een hard proces.
 
Deze maand begon dan het tweede seizoen.  Ik maakte enig voorbehoud.  Ik was niet meteen enthousiast.  In die lauwe reactie schuilde een zekere mate van zelfbescherming.  Ik was bang teleurgesteld te worden.  Omdat ik meende dat niks dat eerste seizoen kon evenaren.  Beter kon niet.  Dat was onmogelijk.  Of toch bijna.
 
Toch was ik die eerste aflevering op post.  Ik kon niet anders.  Ik moest kijken.  Jawel, ik ben nieuwsgierig.  Dat enkel vrouwen nieuwsgierig zouden zijn, is een fabeltje.  Dat fabeltje wens ik uit de wereld te helpen.  Ik ben een man, ik ben curieus.  Wreed curieus.  Dat kan ik niet ontkennen.  Dat wil ik niet ontkennen.  Nieuwsgierigheid is een aanstekelijke motor.  Het drijft een mens naar buiten.  Om te zien.  Te horen.  Te voelen.  Kortom, het doet een mens ontdekken.  Dat ontdekken is een fantastische ervaring.  Elke keer weer.
 
Mijn gezonde nieuwsgierigheid deed mij dan toch kijken.  Het voelde als thuiskomen.  Ik hoefde mij niet aan te passen.  Ik zag dezelfde ingrediënten, die het eerste seizoen tot een succes maakten.  Zeven collega-muzikanten.  Samen op reis.  Om liedjes van elkaar te zingen.  Om een eigen interpretatie te brengen van elkaars hits.  Tussendoor zien wij in korte fragmenten wat vakantie met een mens kan doen.  Het maakt hem of haar losser.  Gekker.  Stoutmoediger.  Jongensachtiger.  Op de vakantiebestemming glijdt alle hectiek af.  Weg is alle stress.  Vrijheid treedt in de plaats.  Totale vrijheid, enkel te ervaren op vakantie.
 
Wederom gebeurde dat ene.  Dat unieke.  Dat magische.  Barrières werden gesloopt.  Of neen, barrières leken niet te bestaan.  Muziekhokjes blijken enkel te bestaan in de hoofden van muziekkenners.  In de hoofden van luisteraars.  Bedoeld om alles gemakkelijker te maken.  Bedoeld om iedereen te kunnen labelen.  Muzikanten hebben dat niet.  Doen dat niet.  Voor hen bestaat er slechts één vakje.  Slechts één hokje.  Dat hokje is de muziek.  Alle muziek.  Zonder enig onderscheid.
 
Muzikanten kijken niet neer op elkaar.  Eenieder staat op gelijke hoogte.  Respect voor wat eenieder bereikt heeft.  Voor wat eenieder gedaan heeft.  Dat stralen zij uit naar elkaar.  Die samenhorigheid creëert een sfeer.  Een sfeer, waarin creativiteit spontaan opborrelt.  Een creativiteit, die iedereen aansteekt.  Begeestert.  Een creativiteit, dat elke week uitloopt op een feestje.  Een feestje van muzikale inventiviteit.
 
Ik kijk naar jullie.  Ik luister naar jullie.  Elke keer moet ik lachen.  Niet met jullie.  Niet om jullie.  Ik lach omdat er een warmte in mij binnenloopt.  Een warmte, dat mij gelukkig stemt.  Dat mij vrolijk maakt.  Ik had het niet verwacht.  Ik had het bijna onmogelijk geacht.  Maar dat tweede seizoen van Liefde voor Muziek heeft op mij hetzelfde effect als het eerste seizoen.  Daar ben ik blij om.  Want ergens, diep in dat programma, zit goed weggestoken wat de wereld eigenlijk zou kunnen zijn.  Een wereld van gelijken.  Een wereld van geluk.  Van verwondering en bewondering.  Zonder enige vorm van afgunst.  Dat lijkt mij een mooie wereld.
 
Ik zal blijven kijken.  Naar jullie gekke capriolen.  Naar jullie gedrevenheid.  Naar jullie enthousiasme.  Naar jullie warme aanstekelijkheid.  Naar jullie deugnieterijen.  Ik zal blijven luisteren.  Naar jullie wondermooie versies.  Naar jullie verrassende versies.  Naar jullie vernieuwende versies.
 
Het tweede seizoen? Even zo mooi als het eerste.  Met even zo mooie en warme mensen.
 
Ik wens jullie het allerbeste.
 
Met vriendelijke groeten.

 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten